"Hainlerin ihaneti tırmanıyor. TBMM’de Ermeni şhov ve
Sassounian Makalesi Turkish forumda yayinlanan, (basdaki linkde verilmis olan)
Ermeni Diyasporasinin onde gelen liderlerinden , H. Sassounian nin mektubuna
cevap Turkce ve ingilizce olarak asagidadir… cevaplar kalin harflerle mektubun
arasina yazilmisdir.. Sayin Sukru Server Aya ya cevaplar icin tesekkur ederiz …
Turkish Forum (21 Ocak 2016 Perşembe)"
İHANETTE SON TANGO; TBMM’DE “Ermeni vekil şovu” VE
TEPKİSİZ KALINAN ALÇAKÇA BİR CÜRET!..
Sassunian Makalesi (Cevaplı), 20.1.16 Türkçe Tercüme + İngilizce Orijinal
Sassunian Makalesi (Cevaplı), 20.1.16 Türkçe Tercüme + İngilizce Orijinal
Sukru Server Aya |
Harut Sassounian |
10:23, 20 Jan 2016 Siranush Ghazanchyan
By Harut Sassounian // Publisher, The California Courier
The Armenian Genocide is rarely discussed in the Turkish
Parliament; and even rarer are statements calling for its
recognition. Ignorance and vanity are egos common to
most politicians.
On Jan. 14, two of the three recently elected Armenian
members of the Turkish Parliament boldly dared to raise the issue of the
Armenian Genocide in their parliamentary remarks.Turks are no exception!
Selina Dogan, representing the opposition Kemalist
Republican People’s Party (CHP), made the following statement in Parliament:
“Since this issue concerns not only Armenians but also Turkey, therefore, it
should be raised in the Turkish Parliament and not in other parliaments.
Otherwise, on every April 24, we will continue making trite statements and
hastily rid this topic from our minds. I am convinced that none of us is
interested in doing so. I would like to remind you that during a 2015 public
rally in Erzurum, the Prime Minister clearly stated that the deportation is a
Crime against Humanity.”
Garo Paylan, representing the Kurdish opposition Peoples’
Democratic Party (HDP), then took the floor and also spoke about the Armenian
Genocide: “One hundred years ago the Armenian people were uprooted and
exterminated by a decision of the State. My family—grandfather and his
family—also suffered from these events. My grandfather was orphaned,
having lost both parents. I am from the generation of orphans and leftovers of
the sword, living in this land. My race is massacred.”
As Paylan was speaking, several members of Parliament
shouted in disapproval. Baki Shimshek, member of the ultra-nationalist
opposition Nationalist Movement Party (MHP), warned: “We are in the Turkish
National Assembly. No one can say that genocide was committed. Such rudeness is
unacceptable!”
These premature early exhibitions of almost absolute
ignorance of historical realities and “abuse of parliamentary immunity” are not
worth discussing or answering when speaking documented history!
Although this was an unusual discussion, it was not the
first time that affirmative statements were made in the Turkish Parliament on
the Armenian Genocide. In November 2014, Sebahat Tuncel of HDP Party proposed a
resolution condemning the Armenian Genocide. Tuncel urged President Recep
Tayyip Erdogan to come to Parliament to acknowledge and apologize for the
Armenian Genocide and other mass crimes. The resolution also asked Erdogan to
repeat his apology publicly at one of the sites of mass killings, and
declare April 24 as an official Day of Mourning. In addition, the
Parliament was requested to form a Truth Commission and make public all
documents in state archives pertaining to these mass crimes. Finally, the
proposed resolution sought moral and material restitution for descendants of
the victims. Not surprisingly, Tuncel’s resolution was quickly suppressed,
never to see the light of day again! Tuncel is parliamentary
representative of PKK and speaks propaganda only!
As I reported over a year ago, Tuncel’s proposal was not the
first time that a resolution was submitted to the Turkish Parliament to
recognize the Armenian Genocide. On Nov. 4, 1918, the newly-constituted Ottoman
Turkish Parliament discussed at length the crimes committed by the Young Turk
Government, after a motion was presented stating: “A population of one million
people guilty of nothing except belonging to the Armenian nation were massacred
and exterminated, including even women and children.” In response, Minister of
Interior Ali Fethi Okyar declared: “It is the intention of the government to
cure every single injustice done up until now, as far as the means allow, to
make possible the return to their homes of those sent into exile, and to
compensate for their material loss as far as possible.” Here are some
documented facts of history that Sassounian or ignorant politicians must learn;
1- The Dashnakist Armenian Republic was founded on May 28th,
1918 under protection of the Ottoman Empire and of June 4th, 1918 at Batum
several treaties of amity, most preferable country, amnesty, one year grace
period to return, repossess, sell properties and full rights were granted.
2- Antranik, Dro, Keri disobeyed the Treaty and
continued their massacres in Armenia. Armen Garo was sent as ambassador to USA
for recognition and help. House speaker A. Aharonian and poet Hatissian were
sent to Istanbul to thank Sultan and get the one month approval of the
treaties. On Sept.6th, 1918 they cabled PM Katchaznouni, expressing their joy
for the warm reception and wishes by the Sultan.
3- On October 30, 1918 Ottomans surrender at Mudros; CUP
party ( İttihat ve Terakki Partisi) Is dissolved and leaders take
refuge to Germany. A new Government is declared under A. Tewfik Pasha.
Parliamentarians race each other to butter victors and blame CUP’s
activities. The New government foresees the Armenian pressure on the
victors and on Feb.13.1919 sends a secret note to Spain, Switzerland, Sweden,
Denmark and Holland and asks two judges each for setting a neutral court to
study claims. These countries ask Britain how they should answer. Britain says
that “they will trial themselves the suspects in Malta”; France was against all
this process. Tewfik Pasha is forced to resign in early March and a new
“victor-obedient “Government of Damat Ferit (Sultan’s Son in law)
is formed. Britain rounds up 144 military and civilian dignitaries and
interns them Malta for some 30 months, searching for documentary evidence which
this time is required by the Queens Prosecutor. Immediately kangaroo court
martial’s are established, some innocent persons are hanged, all Turks who
started a National Defense against the Ottoman Government are “sentenced to
death in absentia by the kangaroo court”. This includes Mustafa Kemal who was
just sent to Anatolia in late May as Inspector general! After 30 months
of detainment in Malta, no documentary evidence or not even neutral eye
witnesses could be found and for any indictment and all were returned to
Turkey! About half of them joined the new National Defense Parliamentary
government set in Ankara on April 23, 1920.
4- Armenians never mention that the CUP Government had
already put on trial more than 1600 cases of mishandlings, crimes and law
abuses. Some 400 were found innocent, the rest of over 1200 persons received
heavy penalties, including 67 hangings. Criminals as well as corrupt officials
including a provincial governor were punished immediately after the 1915
relocations say in the first half of 1916.
5- Five months after the happy reception by the Sultan, this
time on Feb.12.1919 Aharonian and Bogos Nubar were submitting their Memorandum
of Armenia’s formal requests at the Paris Peace Conference enlisting all their
heroism and demanding some 40% of Anatolia from Black Sea to Mediterranean
saying that their population (after genocide?) is about 1.3 millions, and they
want this land cleared of non-Christian elements (80% Muslims removed ?)
and under the guarantee of a Protector state. For details refer to: http://armenians-1915.blogspot.com/2008/10/2610-genocide-lies-need-no-archives.html
6- Sassounian and the rest never mention that the June 4th,
1918 Batum treaties were abrogated uni- laterally on Nov.30, 1918, a month after the
Ottoman surrender and that Armenian armies grabbed Kars and Ardahan
provinces with the permission of British forces in Persia. The Armenian
Republic founded on May 28th, 1918 under “Turkish protection”, this time had to
surrender on December 2nd, 1920 with Gumru Treaty to the Nationalist Turkish
Armies. A few weeks later Armenia became a Soviet state.
Art.8 of Gumru Treaty reads: The Government of the
Turkish Grand Assembly is entitled to ask indemnity for the
soldiers held under arms for two years for the fight with Armenia. However in
consideration of judicial principles agree to waive this request.
Furthermore, the parties acquit each other for the losses and expenses
incurred, in relation of changes which happened in the rights of ownership.
As a result of this motion, a Parliamentary Investigative
Committee was set up to collect all relevant documents describing the actions
of those responsible for what was then called, “Armenian deportations and
massacres.” The evidence was turned over to the Turkish Military Tribunal and
those found guilty were hanged or given lengthy prison sentences.
In addition to this parliamentary motion, we need to recall
the words of Kemal Ataturk, first President of the Republic of Turkey, who was
quoted by the Los Angeles Examiner on Aug. 1, 1926, as stating: “These
leftovers from the former Young Turk Party who should have been made to account
for the lives of millions of our Christian subjects who were ruthlessly driven
en masse from their homes and massacred.” Ataturk, never gave such a
speech, the interview is totally unfounded.
The combination of the 1918 Parliamentary motion, the guilty
verdicts of the Turkish Military Tribunals, and the damning words of Ataturk
qualify Turkey as the first country that recognized the Armenian
Genocide! “Genocide” is a crime that “must be attested by the
verdict of authorized internal or international tribunal… If you
are scared to death to act in accordance with Art.6 of the UN convention, this
frequent reference is no different than referring to a person as <s.o.b.>
Consequently, rather than seeking recognition of the
Armenian Genocide by Turkey, Armenians should demand restitution for all their
losses, as promised 98 years ago by Minister of Interior Fethi Okyar!
I don’t think that Fethi Okyar (later close friend of
Ataturk) ever said such words, but even if he had said, don’t we have to
respect the terms of the Gumru Treaty of Dec.2.1920? On
compensations and Indemnity, see above Art.8… If you do not believe, the
Treaty is on internet! You do not even read the old books on history of the
Armenians who lived those days! Gentlemen, you apparently act so much
irresponsible and think that all readers are dupes, which I feel sorry to
answer such writings of persons that do not even click their computers and
write history with their own lies or fantasies! Sukru S. Aya - Sassounian 20.1.2016 amradio
http://armradio.a./en/2016/01/20turkey-was-first-country-to-recognize-the-armenian-genocide-in-1918/
1918’de…. Türkiye Soykırımı tanıyan ilk ülke idi !...
10.23, 20 Ocak 2016 Siranuş Kazanciyan
Yazan : Harut Sassounian,
Yazıldığı Gazete; California Courier
Ermeni Soykırımı, Türkiye Büyük Millet Meclisinde pek ender
tartışılır; daha da ender olanı, tanınması için yapılan çağrılar ve
dağıtılan bildirimlerdir. Cahillik ve kendini beğenme çoğu
politikacıların ortak taraflarıdır.
T.B.M.M.’ne yeni seçilmiş olan üç Ermeni kökenli Türk
milletvekillerinden iki tanesi, Meclis’teki konuşmalarında Ermeni Soykırım
konusunu açıkça ileri sürme cesaretini gösterdiler. Türkler bu konuda
istisna değillerdir!
Kemalist Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) bir
milletvekili olan Selina Doğan, Meclis’te aşağıdaki konuşmayı yaptı: “ Bu konu,
sadece Ermenistan’ı değil, aynı zamanda Türkiye’yi de ilgilendirdiği için,
T.B.M.M.’de görüşülmelidir, başka ülkelerin meclis ve parlamentolarında değil.
Aksi halde, her yıl 24 Nisan günü, eskimiş laflar söyleyerek bu konuyu bir
acele aklımızdan çıkarıp atacağız. Hiçbirimizin böyle bir şey yapmak
istemediğinden eminim. 2015 yılında Erzurum’da yaptığı bir sokak gösterisinde,
Başbakan’ımızın (1915) ‘Tehcir bir İnsanlık Suçudur ‘ demiş olduğunu sizlere
hatırlatmak isterim.”
Bundan sonra, Kürtçü muhalif parti, Halkların Demokratik
Partisi (HDP) Milletvekili Garo Paylan, kürsüye gelerek, o da Ermeni Soykırımı
hakkında şunları söyledi : “ 100 yıl önce, Ermeni halkı, evlerinden
çıkarılarak, o zamanki hükümetin kararı ile katliama uğratılmışlardır. Benim
ailem – dedem ve ailesi – de bu olaylardan zarar gördü. Hem annesini hem de
babasını kaybeden dedem yetim kalmıştı. Ben ve benim gibi birçokları, yetimler
kuşağından gelen kılıç artıklarıyız. Benim geçmişim katliama uğramıştır.”
Paylan konuşuyorken, Meclis’teki bazı milletvekilleri
bağırarak itiraz ettiler. Aşırı milliyetçi muhalif parti Milliyetçi Hareket
Partisi (MHP) milletvekillerinden Baki Şimşek, bağırarak itiraz ve ikaz
etti: “ Şu anda hepimiz T.B.M.M.’sindeyiz.
Soykırım yapıldığını kimse iddia edemez. Böyle bir kabalık kabul edilemez.”
Tarihi hakikatlerin tamamen cahillikten doğan yalan yanlış
anlatımını ve “milletvekili olmanın sağladığı dokunulmazlık hakkının kötüye
kullanımını“ tarihî dokümanlarla ispat edilmiş olayları konuşur ve tartışırken
kullanımı, uygun düşmez.
Bu tip konuşmalar her ne kadar alışılagelmiş konular değilse
de, T.B.M.M.’de Ermeni Soykırımı’nın olumlu bir şekilde ilk defa tartışılması
değildi. HDP’li Milletvekili Sebahat Tuncel, 2014 yılı Kasım ayında, Ermeni
Soykırımını kınayan bir kanun tasarısı teklif etmiş, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip
Erdoğan’ı Meclis’e davet ederek, hem Ermeni Soykırımını hem de diğer
katliamları tasdik ve kabul ederek özür dilemesini istemişti. Tasarı,
Erdoğan’dan, ayrıca, bu toplu katliamların yapıldığı yerlerden birine gidip
halkın önünde açıkça tekrar özür dilemesini ve 24 Nisan’ı resmi Yas Günü olarak
ilan etmesini de istiyordu. Ayrıca, Meclis’in bir Komisyon kurarak, devletin
arşivlerindeki bu konudaki bütün belgeleri halkın kullanımına açmasını da
istiyordu. Nihayet, bahis konusu tasarı, 1915 Soykırım mağdurlarının bugün
yaşamakta olan aile bireylerine maddi ve manevi tazminat ödenmesini öngörüyor
idi. Şüphe yok ki, Tuncel’in kanun tasarısı, tekrar gün ışığına çıkmayacak
şekilde çabucak karanlıklara gömüldü. Tuncel, PKK’nın meclisteki
temsilcisidir ve sadece propaganda yapar.
Bir yıl kadar önce söylediğim gibi, Tuncel’in tasarısı,
T.B.M.M.’ne Ermeni Soykırımının tanınması konusunda verilen ilk kanun tasarısı
değildi. 4 Kasım 1918’de yeni kurulan Osmanlı Türk Meclisi, bu konuda verilen
ve kısaca “ Ermeni ırkına ait olmaktan başka hiçbir suçu olmayan, çoluk çocuk
ve kadınlar da dahil olmak üzere, bir milyon insan katledilmiş ve ortadan
kaldırılmaya çalışılmıştır ” iddiasını içeren kanun tasarısı teklif edildikten
sonra, Genç Türkler Hükümeti’nin yaptığı katliamları enine boyuna tartışmıştı.
Cevap olarak, o zamanki İçişleri Bakanı Ali Fethi Okyar, “ Bugüne kadar
yapılmış en küçük adaletsizliği ve haksızlığı imkanlarımız dahilinde onarmak,
göçe zorlanmış olanların yuvalarına dönmelerini sağlamak ve mal mülk kayıp ve
zararlarını mümkün olan en adil bir şekilde karşılamak Hükümetimizin niyetidir”
demişti.
Şimdi de, Sassounian veya diğer cahil politikacıların
öğrenmesi gereken bazı tarihî olay ve belgelerden bahsedelim:
1- Taşnakçı Ermeni Cumhuriyeti 28 Mayıs 1918’de
Osmanlı İmparatorluğu’nun koruması altında kurulmuştur ve 4 Haziran 1918
tarihinde Batum’da imzalanan anlaşma ile Ermenilere, dostluk, en tercihli ülke,
savaş suçlarının affı, dönüş ve mal mülklerine tekrar sahip olma veya satmak
için bir yıllık zaman tanımı gibi birçok haklar tanınmıştır.
Antranik, Dro, Keri gibi gerilla liderleri bu Anlaşmaya
karşı çıkmışlar ve katliamlarına Ermenistan’da devam etmişlerdir. Armen Garo,
Amerika’ya büyükelçi olarak hem tanınma hem de yardım gayeleri için tayin
edildi. Meclis Başkanı A. Aharonian ve şair Hatissian Sultan’ın huzuruna çıkıp
teşekkür etmek ve anlaşmaların bir aylık süre içinde tasdiki gayeleri ile
İstanbul’a gönderildiler; 6 Eylül1918 günü, Başbakan Kaçaznuni’ye bir telgraf
çekerek, Sultan’ın kendilerini kabulünden duydukları memnuniyeti ve onun
hayır dualarını aldıkları için sevinçlerini anlattılar.
30 Ekim 1918’de Osmanlılar teslim olarak, Mondros
Antlaşmasını imzaladılar. İttihat ve Terakki Partisi dağıldı ve ileri
gelenleri Almanya’ya kaçtılar. Ahmet Tevfik Paşa liderliğinde yeni bir
hükümet kuruldu. Milletvekilleri, galip gelen müttefikleri tebrik ve yağ
çekmek için yarış yaparken İttihat ve Terakki’cileri suçluyorlardı. Yeni
Hükümet, Ermenilerin Müttefikler üzerindeki baskılarının farkındaydı ve 13
Şubat 1919’da İspanya, İsviçre, İsveç, Danimarka ve Hollanda’ya gizli bir nota
göndererek, Osmanlılardan yapılan istekleri tartışmak ve neticelendirmek
üzere tamamen tarafsız kurulacak bir mahkemeye ülke başına iki temsilci
göndermelerini istedi. Bu ülkeler, Osmanlılara nasıl cevap vereceklerini
İngiltere’ye sorarlar. İngiltere, suç zanlılarını Malta’da yargılayacaklarını
söyleyerek onlardan bu işe karışmamalarını ister. Fransa bu işlere başından
beri karşıdır ve karışmaz. Tevfik Paşa, Mart ayı başlarında istifaya
zorlanır ve yerine galiplere muti Damat Ferit Hükümeti kurulur. İngiltere, 144
askerî ve sivil lideri toplayarak mahkeme etmek üzere (2,5 yıl kaldıkları)
Malta’ya sürer. İngiltere Kraliyet Başsavcısı bu defa içinde, gerekli olan
dokuman ve delilleri toplamaya gayret eder. Fakat ne yazılı bir delil ne
de görgü şahidi bulunur. Bunun üzerine, 30 aylık bir hapis hayatından sonra,
bütün zanlılar serbest bırakılır ve Türkiye’ye gönderilirler. Bunların yarısı
23 Nisan 1923’de Ankara’da kurulan ilk T.B.M.M.’ne katılırlar. Bundan önce,
ülkede uyduruk mahkemeler kurularak, birçok masum insanlar idam edilmişler ve
Osmanlı Hükümetine karşı Milli Müdafaa kuvvetlerine katılanların hepsi, önceden
Anadolu’ya Genel Müfettiş olarak gönderilen Mustafa Kemal de dâhil olmak üzere,
bu mahkemece yokluklarında idama mahkûm edilmişlerdi.
Ermeniler, İttihat ve Terakki Partisi’nin 1600’den fazla
cinayet, yolsuzluk ve kanunlara karşı hareket etme suçlarını içeren dosyayı
incelediğinden nedense bahsetmezler. Bu mahkemeler sonucunda, 400 kadar zanlı
suçsuz bulunarak serbest bırakılmış, geri kalan 1200’den fazla zanlının 67’si
idam cezasına, geri kalanları da muhtelif ağır cezalara çarptırılmışlardır.
1915 zorunlu göçünün hemen arkasından, 1916 yılı başlarında, muhtelif cinayet
ve yolsuzluklara karışanlar, birisi vali olmak üzere, derhal
cezalandırılmışlardı.
Sultanın mutlu kabulünden beş ay sonra, bu defa Aharonian ve
Bogos Nubar 12 Şubat 1919 günü Paris Barış Konferansında Ermenistan’ın Resmi
Talepler Notasını sunmaktaydılar. Notada Ermenistan’ın kahramanlıkları
vurgulandıktan sonra Karadeniz ile Akdeniz arası Anadolu’nun % 40’ı Hıristiyan
olmayan unsurlardan (% 80 Müslüman halk) temizlenmiş ve Garantör Devlet
himayesinde olması isteniyor, burayı dolduracak (soykırımdan sonra ?) 1.3
milyon nüfus olduğu söyleniyordu.(http://armenians-1915.blogspot.com/2008/10/2610-genocide-lies-need-no-chives.html)
6- Sassounian ve gibileri, her nedense 4 Haziran 1918 günlü
Batum Antlaşmalarının Osmanlının Mondros’ta tesliminden bir ay sonra tek
taraflı olarak 30 Kasım 1918’de Ermeniler tarafından feshedildiğinden,
İran’daki İngiliz kuvvetlerinin de izniyle Kars ve Ardahan’ı zapt
ettiklerinden hiç bahsetmezler. “Türk koruması” altında 28 Mayıs 1918’de
kurulan Ermeni Cumhuriyeti, bu defa Gümrü Antlaşması gereği olarak 2 Aralık
1920’de teslim alınmış ve kısa bir müddet sonra da zaten Sovyetlerin bir
parçası olmuştur.
Gümrü Antlaşması’nın 8. Maddesi şöyle der: <TBMM Hükümeti
Ermenistan’la savaş için iki yıl silâhaltında tuttuğu askerler için tazminat
istemekte haklıdır; ancak hukukî prensipler muvacehesinde bu talepten vazgeçer.
İlâve olarak, mülkiyet haklarında vaki değişimlere ilişkin masraf ve
kayıplardan dolayı yekdiğerlerini ibra ederler.>
Bu kararın neticesi olarak, o zamanlar “Ermeni Göçü ve
Katliamlar adı verilen olaylardan mesul olanların yaptıklarına delil olacak
evrak ve şahitleri bulmak ve derlemek için bir
Meclis Araştırma Komitesi kuruldu. Bulunan deliller, Türkiye Askeri Mahkemesine
sunulmuş ve suçlu bulunanlar ya idam edildiler ya da uzun hapis cezalarına
çarptırılmışlardır.
Meclis’in bu kararına ilaveten, T.C.’nin ilk Cumhurbaşkanı
Kemal Atatürk’ün aşağıdaki sözlerini hatırlatmak isteriz. Bu sözleri, Los
Angeles Gazetesi’nin 1 Ağustos 1926 tarihli sayısında basılmıştır : “ Genç
Türkler Partisi’nden (Ittifak ve Terakki Partisi) geri kalan üyeler, evlerinden
toplu halde merhametsizce çıkarılıp katliama tabi tutulan milyonlarca
Hıristiyan vatandaşlarımızın hayatlarına verilen zararlardan ötürü mesul
tutulmalıdırlar.” Atatürk hiçbir zaman böyle bir konuşma yapmamıştır,
gazetenin iddia ettiği mülakat tamamen yalandır.
1918 Meclisi’nin kararı, Türk Askerî Mahkemelerinin
‘suçludur’ kararları ve Atatürk’ün yukarıda bahsedilen sözleri, Türkiye’yi,
Ermeni Soykırımı’nı tanıyan ilk ülke olarak tanımlamaya işaret etmektedir. “Soykırım”
suçu, yetkili yerli veya uluslararası bir mahkeme tarafından verilmesi gereken
bir karardır! Birleşmiş Milletler Kararları, Mad.6’deki şekilde hareket
etmekten korkuyorsanız, ‘soykırım’ suçuna sıkça yapılan bu ithamlar, kişiye
‘o-çocuğu demekten farksızdır.
Netice olarak, Ermeniler, Türkiye’den Soykırımı tanıma ve
itiraf etmelerini isteyecekleri yerde, bundan 99 yıl önce zamanın
İçişleri Bakanı Fethi Okyar’ın söz verdiği gibi, Türkiye’den bütün kayıp ve
zararlarının geri ödenmesini istemelidirler.
Sonradan, Atatürk’ün yakın arkadaşı olan Fethi Okyar’ın
böyle bir şey söylemiş olabileceğini sanmıyorum. Fakat söylemiş olsa bile, 2
Aralık 1920 tarihli Gümrü Antlaşması şartlarına hiç saygınız yok mudur?
Ödemeler ve Ceza Afları konusunu işleyen 8. Maddeye bir bakınız… Bana
inanmıyorsanız, bu Antlaşma İnternette duruyor. O zamanları yaşamış olan
Ermenilerin yazdığı kitapları bile okumuyorsunuz. Beyler; o kadar
mesuliyetsiz davranıyor ve okuyucularınızı o kadar aptal yerine koyuyorsunuz
ki, ben, bilgisayarlarını açıp bakmayan ve tarihi yalan ve hayal ürünleri ile
yazanların yazılarına cevap vermeyi bir zül addediyor ve zaman bile harcamak
istemiyorum. Şükrü S. Aya
***
YORUM, ELEŞTİRİ VE KATKI:
ÜLKE OLARAK VAHİM BİR TABLOYLA KARŞI KARŞIYAYIZ
Ülke olarak vahim bir tabloyla karşı karşıya kalındığına
dikkat çeken Kamalak, “İstanbul’un göbeğinde bombalar patlıyor. Doğu’da şehirler
boşaltılıyor. Nitekim bu kirli oyunun yeni bir aşaması bu aralar devreye
sokulmak istenmektedir. Bu da bölgede yaşanan gelişmeleri uluslararası
platforma taşıma çabasıdır” dedi.
Saadet Partisi Genel Başkanı Prof. Dr. Mustafa Kamalak,
haftalık olağan basın toplantısında gündeme ilişkin önemli değerlendirmelerde
bulundu. Toplantının hemen başında önceki gün Sultanahmet’te yaşanan terör
saldırısını şiddetle kınayan Kamalak, ölenlere rahmet yakınlarına ise
başsağlığı diledi. Terörün kimi, ne zaman, nerede ve nasıl hedef alacağı belli
olmayan bir dönemden geçtiklerini hatırlatan Kamalak, “Bu karanlık olayın her
yönüyle bir an evvel aydınlatılması ve faillerinin adalete teslim edilmesini
istiyoruz. Öte yandan terör aracılığıyla Türkiye’de bir korku imparatorluğu
oluşturmak isteyen karanlık odakların cesurca deşifre edilmesi en büyük
temennimizdir” dedi.
SALDIRILAR AKILLARA BAZI SORULAR GETİRİYOR!
Daha önce Ankara’da 103 kişinin hayatına mal olan saldırı ve
son olarak Sultanahmet’te yaşanan terör saldırısından sonra bazı soruları
soramadan edemeyeceğini kaydeden Kamalak, “Türkiye terörün hedefinde bir ülke
olmasına rağmen, bu bombalar nasıl oluyor da İstanbul’un kalbine kadar
sokulabiliyor? Sultanahmet güvenlik önlemlerinin en yoğun olduğu bölgelerden
biri olmasına rağmen teröristler nasıl oluyor da böylesine bir rahatlıkla
hareket edebiliyor? İstanbul’un göbeğinde, böylesine alçakça bir saldırı,
organize edilip, gerçekleştirilebiliyorsa, bir istihbarat ve güvenlik zafiyeti
mi söz konusudur? Bunları sormak mecburiyetindeyiz” diye konuştu.
DİYANET’E VE GÖRMEZ’E SAHİP ÇIKTI
Son günlerde tartışmalara neden Diyanet’in fetva iddialarına
da değinen Kamalak şunları kaydetti: “Ülke yangın yeri ama millet nelerle
meşgul ediliyor. Herkes işi gücü bıraktı, bir fetva üzerinden Diyanet’i topa
tutuyor. Adeta bir linç kampanyası yürütülüyor. Bize göre bu tartışma iyi
niyetli bir tartışma değildir. Ayrıca zamanlama olarak da manidardır.
Diyanet İşleri Başkanımızın önce İran ve ardından Suudi Arabistan’a yaptığı
önemli ve anlamlı ziyaretlerin hemen sonrasında böyle bir tartışmanın patlak
vermesini tesadüf olarak görmüyoruz. Sayın Görmez’in ümmetin birlik ve
beraberliğini sağlamaya yönelik çabaları kendisini göstermiştir. Gayretiyle,
duruşuyla, açıklamalarıyla, sadece milletimizin değil, tüm İslam dünyasında
akl-ı selim sahibi herkesin takdirini kazanmıştır. Bu yüzden, mesele fetva
meselesi değil, Diyanet’i yıpratma hatta itibarsızlaştırma çabasıdır. Bu yüzden
herkes işine baksın. Herkes işini yapsın.” Bir nsan cahil olunca böyle olur, vekil sıfatını taşıyan
kişinin sözleri ve bu cehalet siyasi tarihimize bir yüktür. Yalnız cehalet olsa
gene iyi.,